Mustafa Kemal

DİRENÇ BİTİNCE

Karanlık dipsiz bir kuyudayım. Avaz avaz bağıryorum.

Sesimi duyan yok, herkes var hiç kimse yok.

Dört duvar içinde hapsolmuş bir can nefes almakta kesik kesik, yarı aç yarı tok.

Yürüyorum sonu gelmeyen dar bir sokakta, ayaklarım şiş takadim kırık.

Kalabalık uğultular içinde, şen şakrak nanik yaparak geçiyor önümden arsızca..

Bakıyorum ardından mutlu mesut kalabalığa.

Kayboluyor ben hiç yokmuşum gibi;

Çarparak koluma bacağıma, vurarak kafama yüreğime uzaklaşıyorlar.

Yine sessiz sokak boş karanlık uçsuz ya da çıkmaz bilmiyorum,

Şiş ayaklarım kırık takadim bir adım bir adım daha.

Ne sokak bitiyor ne sabah oluyor…

Oya Pervin Pelit

30.Nisan.2012 İstanbul

Serçe Çocuk’tan Annesine Haberler

Serçe Çocuk’tan Annesine Haberler.

Serçe Çocuk’tan Annesine Haberler

Gittin… Tam 6 yıl önce bu gün… Serçe Çocuğu acılara emanet ederek… Serçecik,  hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını nereden bilebilirdi ki? Senin gidişinle eskiden  buz dağı gibi soğuk ve sert olan Serçe Çocuk önce yumuşamaya sonra erimeye başladı.Oysa gördüğü güneşin parlak ısısı değil, canından kopuşuydu…

Annem, gittiğin günle beraber melamet hırkasını sırtına giydi Serçe Çocuk… Öyle şeylerle mücadele etti ki, takatsız kaldı, bir keresinde tüm gücünü toplayıp senin toprağına geldi;- Al beni de yanına ANAM diye yalvardı ama toprağın soğuk ve ıslaktı. Serçe Çocuk acılarla mücadele etmek zorundaydı… Annesi öyle öğretmişti ona, hem  dünyada sorumluluklarını tamamlamadan nasıl bakardı annesinin gül yüzüne…

Mücadele mücadele, hiç bir şey sonuç vermiyordu. Biraz daha direnç, biraz daha sabır derken, bir gün Serçe Çocuğun canından can isteyenler çıktı karşısına ve senin de en nazlı en küçük  parçanı kana buladılar. Yabancı değildi kan dökenler senin nur elinle çorba içirdiğin komşu oğluydu. Serçe Çocuk kardeşinin, kanını dökenler tarafından da  darbelenmişti ama dik durmalıydı… Mücadeleye devam etti… Eğmedi hiç başını…

Serçe Çocuk ekmekliydi, ekmek verir, ekmeğini   kendi  kursağına geçirmeden hemen  çalışanlarıyla paylaşırdı.Hani senin çok korktuğun bir ameliyat vardı, gırtlaktan. İşte o ameliyatı geçirdi Serçe Çocuk , hastaneye yattığı gün ardından ;- GEBERSİN diyenler oldu, aldırmadı. Sağlığıyla  da mücadele etti ve tekrar kazandı.

Gece gündüz çalıştı, kazancını kuruşuna kadarçalışanlarına  verdi, ama o kadar çok vermişti ki, çalışanlarını doyumsuzlaştırmıştı.

Sen gitmiştin ya,hak yememek için didiniyor, ha bire veriyordu…Öyle bir an geldi ki  hiç bir şey veremedi, onu yalnız bırakmayan çalışanları da oldu sonuna kadar yanındayız dediler ve dediklerini de yaptılar. Serçe Çocuk onlara ahirete kadar minettar.  Derken bir gün  bir baktı ki Serçe Çocuk; yersiz, yurtsuz,  dostsuz, akrabasız ve de ailesiz öylece kalakalmış dünyada ve hala melanet hırkası sırtında.

Serçe Çocuk sen gittikten sonra bol bol düşman kazandı tüm iyi niyetiyle sadece şükrederek, gözünde sınırsız bir hüzün ve derin yaralarıyla  yaşamayı öğrendi.

Sen gittin, buralar artık eskisi gibi hiç olmayacak canım annem…

Bu hafta seni bizden alan kanser hastalığının  haftası ne tesadüf değil mi? Yine mübarek günler Ramazan ayı, gittiğin gün de üç ayların ilk günüydü.

Toprağın bol olsun ANAM nur içinde yat, senden sonra kimsesizliği öğrendim, merak etme yılmaz bir Serçe Çocuk doğurmuşsun senin yüzünü kara çıkarmaz.

Serçe Çocuk, yumuşadı, eridi ama toprağa karışmadı… Direnç ve sevgisiyle kula mesafeli Allaha yakın olmaya iyice bilinçlendi.

Serçe Çocuk / Oya Pervin Pelit

04.08.2011 Gurbet…

BİR ANDA

ZİRVEDEN

DÜŞTÜK

BİR ANDA …

EMEKLİYORUZ

DİRENEREK

DİLİMİZ LAL

BUZ GİBİ YÜREKLERDEYİZ

ÖNÜMÜZ

HEP DİKEN

HEP İĞNE

YANIMIZ

LOŞ KARANLIKTA

ARKAMIZ

BOŞLUK…

UÇACAĞIZ ENGİNE

GERİDE KALAN

 

BİZDEN

BİR AVUÇ TOPRAK

O DA

 

LAYIK GÖRÜLÜR İSE …

 

OYA PERVİN PELİT

09.01.2012

ZOR

Hayatta en zor olan bir tek şey var, adı____________ ÇARESİZLİK…..

Doğum kadar doğal karşılamaya zorlandığım ise_________ÖLÜM….

Kabullenmek zorundayım doğduk öleceğiz____________TEVEKKÜL…

Eriyor her gün koca çınar___________________________EZİKLİK…

Öylece izliyorum onu____________________________________UMUT…

Her bir nefesi bana bahşedilen_______________________________HEDİYE…

Zaman daralıyor____________________________________________HİS…

Sudan bahaneler buluyorum__________________________________KANDIRMACA…

Kendime ve O’na________________________________________________DİRENÇ…

Yalvarıyorum yaradana biraz daha__________________________________ÖMÜR…

Nefes, babama_________________________________________________HAYAT …

Oya Pervin Pelit

Üsküdar/ İstanbul

Hello world!

Welcome to WordPress.com! This is your very first post. Click the Edit link to modify or delete it, or start a new post. If you like, use this post to tell readers why you started this blog and what you plan to do with it.

Happy blogging!